Keratokonus hastalığında görüşü iyileştirmek için uygulanan çeşitli tedaviler var. Yeni teknolojiyle beraber gelişen yeni yöntemler, hastaların görüş kalitesinin artmasında önemli ölçüde etkili oluyor. Peki görüş kalitemiz artsa bile gözlük kullanmak zorunda mıyız? Keratokonus’ta gözlük takmak zorunlu mu? Gelin yapılan son bilimsel araştırmalarla beraber konuyu derinlemesine değerlendirelim.
Keratokonus Tedavisiyle Gözlüklere Veda Edebilir miyiz?
Çalışmada orta şiddette keratokonus olan 13 hasta izlenmiş. Hastalara ilk aşamada hastalığın ilerlemesini durdurmak adına crosslink uygulaması yapılmış.
Bu işleminin 4 hafta sonrasında ise korneanın yüzeyini düzeltmek adına korneal halka tedavisi uygulaması yapılmış. İki tedavi arasında 4 haftalık bir bekleme süresi olduğunun altını çizelim.
2 aşamalı tedavi tamamlandıktan sonra hastalar gözleme alınmış. Hastalığın ilerlemesinin durduğundan emin olduktan sonra ise (6 ay kadar sonrasında) göz içerisine mercek yerleştirilmesi için operasyon gerçekleştirilmiş.
Araştırmada toplamda 3 aşamalı bir yol izlendiğini söylemek gerekiyor. Özetlemek gerekirse;
- İlk aşamada korneanın güçlendirilmesi ve hastalığın ilerleyişinin durdurulması sağlanmış.
- İkinci aşamada korneanın yüzeyini daha simetrik bir hale getirilmiş. Bunun için korneal halka tedavisi uygulanmış.
- Üçüncü aşamada ise hastanın görüşünü arttırmak adına göz içi mercek uygulaması tercih edilmiş.
Bu şekilde hastaların astigmat ve miyoptan kurtulmaları sağlanmış. Hastaların, tedavinin sonrasında 2 yıllık bir süre boyunca gözlemlendiğini görüyoruz. Araştırma sonuçlarına göre baktığımız zaman 2 yıllık bu süre içerisinde hastaların görüş kalitesinin stabil olarak ilerlediği sonucuna varılmış.
Araştırma sonuçlarını değerlendirecek olursak, tabii ki hastalığın durumuna göre de değişmekle beraber keratokonus’ta gözlükten kurtulmanın mümkün olduğu görüyoruz. Ama bunun için aşamalı olarak uygulanan bir tedavi akışı söz konusu. Ayrıca gözün durumu ve hastalığın ne kadar ileri seviyede olduğu da çok önemli.
Kaynak
- https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/28880336/
